ქალბატონი ქეთევანი კახეთში, მანავის მხარეში უკვე წლებია ცხოვრობს. ასევე დიდი ხანია კახეთში სანაქებო მაწონს აკეთებს. დილით მამას გაღვიძებას ასწრებს და მყისვე საქონელთან მიდის. ძროხებს მოწიწებით რძეს სთხოვს და შემდეგ საბალახოდ უშვებს.
ქაფქაფა და თეთრი რძე ღუმელზე დუღილს იწყებს, შვილიშვილები ქარივით შემოვარდებიან კარებში, ქეთევანი ცხელ რძეს ფრთხილად უსხამს და თან დიდ სტიმულს აძლევს : “ვინც რძეს ყოველდღე ბოლომდე დალევს, ის ყველაზე მაღალი გაიზრდებაო”.
ამის შემდეგ, თავის თავათან მარტო რჩება და მაწვნის კეთებას იწყებს, დრო საქმეში ისე ეპარება, რომ ვერ გებულობს, ამას გარდა სახლშიც იმდენი საქმეა ხოლმე, რომ მას უსაქმურად დამჯდარს ვერ ნახავთ, მხოლოდ მაშინ ისვენებს, როდესაც დასაძინებლად მიდის.
და მაინც მის ყოველდღიურობას გაუცნობიერებელი ხიბლი აქვს. თითოეულ დღეს დიდი სიყვარულითა და სიხარულით ეგებება.