ალბათ, ადამიანი ბედნიერ ვარსკვლავზე უნდა იყო დაბადებული, რომ შენი ცხოვრების იდეაფიქსი, ბავშვობიდან შეიცნო და მთელი ცხოვრება, ამ ერთ იდეის განხორციელებას დაუთმო. ავთანდილ პავლიაშვილი იმ იშვიათთაგან ერთ-ერთია, რომელმაც ეს ყოველივე მოახერხა. მეცხოველეობით ბავშვობიდან იყო დაინტერესებული. მოსწონდა მათზე დაკვირვება, ზრუნვა. ყოფიერ ცხოვრებაში, მათ დიდ მნიშვნელობას იაზრებდა და მათდამი უფრო დიდი პატივისცემით იმსჭვალებოდა ხოლმე. ის გრძნობდა, რომ საქონელს იმაზე დიდი შესაძლებლობები ჰქონდა ვიდრე ეს ერთი შეხედვით ჩანდა და როგორც იდეალურ გამოფენაშია: „მე ამისგან გავაკეთებ ამას“

მან ამ დამოკიდებულებას, სიყვარულსა და პატივისცემას ხელი მაგრად ჩაჰკიდა და ისეთი ფერმის შექმნა დაისახა მიზნად, რომელიც დღიურად ტონა რძის წარმოებას შეძლებდა. ხშირ შემთხვევაში ადამიანებს წარმოდგენა იშვიათად აქვთ, თუ რა ხდება დარბებს მიღმა. მათ არ იციან, თუ როგორ შენდება ფერმა, როგორ იქცევა ერთი პატარა საქონელი ასად და ათასად. როგორც ავთანდილი ამბობს, ამას დიდი შრომა, ენერგია, საქმისადმი დიდი სიყვარული და საკუთარი თავის რწმენა სჭირდება. თავდაპირველად არ გაუმართლა, საქონელი რომელიც შეიძინა იმდენი რაოდენობის რძეს არ იწველებოდა, რაც მას ჩაფიქრებული მიზნებისათვის სჭირდებოდა. ამიტომ, გადაწყვიტა ინვესტიციაში მეტი თანხა ჩაედო და ახალი საქონელი პირდაპირ ესტონეთიდან ჩამოეყვანა. ასეც მოიქცა და აგერ უკვე ათი წელია, რაც ბატონი ავთანდილი და მისი ოჯახი, რძის პროდუქტის წარმოებითაა დაკავებული. ისინი არ ჩერდებიან, დროს არ ეპუებიან და ცდილობენ ისეთი გემო შექმნან, რომელიც ადამიანების გონებიდან ამოშლას არ დაექვემდებარება.