მამა-შვილობა ეს არის ძალზედ თბილი, ძლიერი და ამავდროულად ენით აღუწერელი სიტყვა.

ქალბატონი ნანას ფუტკრებისადმი ინტერესი მამამ გაუღვივა, ბავშვობიდან ხელებში შესციცინებდა და ყველაფერს ზედმიწევნით სწავლობდა. მამაც ხარობდა, რომ მის გოგონას მეფუტკრეობა ასე აინტერესებდა.

ასწავლიდა, როგორ გამოეკვება ფუტკრები, როგორ აიეშენებინა მათთვის ჩარჩოები, როგორ შეერჩია და მოეწყო მათი საცხოვრებელი ადგილი, როგორ ემკურნალა დაავადებებისგან და ყველაზე მთავარი, როგორ გაემოემუშავებინა მეფუტკრის ალღო.

ახლა თითქოს ისტორია მეორდება, ქალბატონი ნანა თავის ცოდნას, რომელიც მამისგან მიიღო, თავის შვილს უზიარებს, რათა წარსულის სიბრძნემ მომავალშიც იცოცხლოს.

ამ საქმისადმი მისმა ასეთმა ერთგულებამ, განსაზღვრა ის სიყვარული და ნდობა, რომელიც ადამიანებს ქალბატონი ნანას თაფლის მიმართ აქვთ.