მაშინ, როდესაც შემოდგომა მოდის და თავის სათქმელს ამბობს, ქალბატონი ნატალის სახლი თავბრუდამხვევი სურნელებით ივსება. ის კახეთში, საგარეჯოს მხარეში, ოჯახთან ერთად ცხოვრობს.

ნატალი დილას ვენახის მოვლით იწყებს. მისი შვილი მეღვინეა და ამიტომ ცდილობს მას მიეხმაროს და შრომა შეუმსუბუქოს. ვენახის შემდეგ, ქართულ ნუგბარზე ზრუნვას იწყებს. ქურაზე ლეღვი დუღს, რომელსაც სულ მალე მზეს მიაფიცხებს. აქვე ისმის რქაწითელისა და საფერავის ბადაგის გულის ცემაც, რომელიც ფარად წარმოესახება ძაფზე ასხმულ ნიგოზთა ჯარს.

შემოდგომის ჟამს საგარეჯოში განსაკუთრებული არომატი ტრიალებს; მას, როგორც წესი, ბარაქის სუნი ასდის. ქალბატონი ნატალია თავისი ცოდნით, ხელებით, ენთუზიაზმითა და სიყვარულით ამ დოვლათს დედაბუნებისგან მადლიერებით იღებს, სიტკბოებად გარდაქმნის და ადამიანებს ჩუქნის.