“მცენარე საუბრობს ფოთლით და ვარჯით. თუ უჭირს რამე და შენ მისი ენა იცი, მის გასაჭირსა და დასალხინებელს აუცილებლად გაიგებ.” ეს სიტყვები 60 წლის ფერმერს, ედუარდ საბაშვილს ეკუთვნის. საკვირველია, მაგრამ ის თავის ხეხილის ბაღს მშობელ მამად ევლინება, ისინი საუბრობენ და ერთმანეთის კარგად ესმით. ედუარდ პაპასთვის მთავარია მისი მოსავალი იყო სუფთა, რადგან როგორც თავად თქვა, მის დოვლათს მიირთმევენ მისი შვილები, ოჯახის წევრები და ნათესავებიც. მაშინ, როდესაც რაღაც პროდუქტს საჩუქრად აგზავნი, წელგამართული და დარწმუნებული უნდა იყო მის სიკარგეში. ადამიანს შხამს ხომ არ მიუტან?! - ფერმერისთვის ნათესავიცა და უცნობი მომხმარებელიც, ორივე ერთნაირად მნიშვნელოვანია.

სწორედ ამ მიზეზების გამო, ღია გრუნტზე დათესილ ჟოლოს შვილივით უვლის, შხამ-ქიმიკატებს არ აკარებს, მავნებლებს ეკოლოგიურად სუფთა საშუალებებით ებრძვის და საჭირო დროს, მიწას ბუნებრივი სასუქით ანაყოფიერებს. სარეველებს კი ხელით აშორებს. მიუხედავად იმისა, რომ ეს ძვირი სიამოვნებაა, ედუარდს ურჩევნია მუშახელში ბევრი გადაიხადოს, რადგან ქიმიკატი “ჰემიციტი”, რომელიც ბალახის საწინააღმდეგოდ გამოიყენება, აფუჭებს ნაყოფსაც და მიწასაც. ედუარდი მშრომელი, მიზანდასახული, ალალი და მართალი კაცია, რომელიც შრომაში ატარებს მთელს დღეს და ამაში ხედავს ყველაზე დიდ სიამოვნებას.